رویکرد کتاب ازقصه تامثل در روایت ضرب المثل ها کدام ست؟ بازآفرینی یا بازنویسی؟
ابتدا تعریفی داشته باشیم از این دو واژه
بازآفرینی:
بازآفرینی یعنی این که نویسنده، موضوع، محتوا یا پیامی را از اثری دیگر همچون شعر، داستان، حکایت، ضرب المثل و... می گیرد و به یاری تخیل خود درارتباط با آن موضوع یا پیام، یک اثر جدید خلق می کند.
پس در بازآفرینی:
متن اصلی دچار تغییرات جدی می شود
و یک اثر جدید برمبنای تخیل نویسنده خلق می گردد
بازنویسی:
بازنویسی به این معناست که نویسنده ضمن حفظ اصالت متن و چارچوب کلی اثر، آن را به زبان ساده تر برای خوانندگان روایت می کند.
پس در بازنویسی:
نه تنها تخیل نویسنده نقشی ندارد
و یک اثر، شکل واقعی خود را حفظ می کند.
بلکه تغییرات نیز فقط در سطح زبانی و در حد روایت یک متن به زبان ساده تر صورت می پذیرد.
رویکرد کتاب:
رویکرد کتاب، ازقصه تامثل، بازنویسی ضرب المثل ها در شکل اصلی و واقعی خود و البته به زبانی ساده تر نسبت به مأخذ اصلی می باشد.
بنابراین ریشه یابی مثل ها و ماجراهای مربوط به پیدایش هر یک نه تنها حاصل تخیل نویسنده نیست بلکه با رعایت امانت و حفظ چارچوب اصلی متن صورت گرفته است.
کدام یک بهتر است؟ بازآفرینی یا بازنویسی؟
در پاسخ به این سؤال باید توجه داشت که نویسندگان معمولاً از هردو شیوه برای ایجاد ارتباط و انتقال دانش و تجربه میان دو نسل بهره می جویند و خوانندگان نکته سنج را با فضای فکری-فرهنگی، اخلاقی-تربیتی و سیاسی-اجتماعی حاکم بر هر دوره آشنا می سازند.
براین اساس باید گفت بازآفرینی و بازنویسی، هر دو از ابزارهای کارآمد و مؤثر در امر نویسندگی هستند. نمی توان میان آنها خوب و بد کرد. نمی توان یکی را برگزید و دیگری را برای همیشه کنار گذاشت بلکه باید بنا به موقعیت خاص خود و کاربرد ویژه ای که هر یک دارند مورد استفاده قرار گیرند در واقع این نویسنده ی هوشیار است که با توجه به ذوق و سلیقه ی خود، نوع مخاطبان و هدف مورد نظرش دست به انتخاب می زند و یکی از این دو شیوه ی نگارش را برای خلق اثر خود برمی گزیند.
به قلم: نسرین زبردست
اینستاگرام: zebardastnasrin
